Сёння наш народ успамінае страшную трагедыю Хатыні. 79 гадоў прайшло-праляцела над нашай зямлёй з таго страшнага дня 22 сакавіка 1943 года. У Дзятлаўскім краязнаўчым музеі прайшла сустрэча з вучнямі гімназіі №1, прысвечаная гэтай сумнай даце. На сустрэчы ўспомнілі трагічную гісторыю в.Хатынь, а таксама гісторыю спаленных вёсак Дзятлаўшчыны.
Гарэла Хатынь…
Палыхалі і твары, і рукі, і вочы.
Сярод пераможнай вясны і святла
Цемра ўпала чарней лютай ночы.
Палалі ў адрыне
І крыкі, і слёзы, і енкі,
Сціскаўся ў камочак ля маці маленькі,
Прасіў паратунку,
У пякельным агні задыхаўся,
І нешта матуля шаптала –
Да мамы туліўся, хаваўся…
Адрына трашчала,
Гарачыя іскры ляцелі,
Ад крыкаў людскіх і ад слёз
Паліцаі шалелі,
Стралялі па тварах,
Па спінах сагнутых стралялі,
А людзі сябе і дзяцей ратавалі…
Ды не ўратавалі…
У небе жаўрук закружыў,
Пазіраючы сумна на поле.
І што ж ты зрабіла з зямлёй нашай,
Доля-нядоля,
З малымі, старымі,
З людскою вясновай надзеяй?
Пад вечар над спаленай вёскаю
Хмары радзелі
І сонца нясмела зірнула
На страшную дзею.
Згарэла Хатынь,
Толькі жыць засталася Надзея
І Вера людская,
І помства ў грудзях непакорных,
І дух чалавечы, ад веку нязломны.
Народ мой скарыць
Не ўдалося нікому – ніколі,
І долю сваю беларусам вяршыць
Па сваёй толькі волі,
Пакуль нам з нябёсаў
Вясновае сонца смяецца,
Пакуль у грудзях нашых
Сэрца бясстрашнае б’ецца.
Алена Абрамчык 22.03. 2022
